Gimnazjum Leibniza w St. Ingbert

Od jesieni 2016 r., po dwuletnim gruntownym remoncie, zabytkowy stary budynek jest dostępny dla Leibniz-Gymnasium. Budynek został zbudowany w latach 1926/27 i jest połączony arkadą z dobrowolną szkołą całodzienną, tworząc zespół wpisany na listę zabytków.

Objętość konstrukcyjna starego budynku: około 18 500 metrów sześciennych.

Wystrój wnętrz charakteryzuje się zastosowaniem gładkich powierzchni tynkowych w przeciwieństwie do przeważnie poziomych elementów z cegły klinkierowej z okresu budowy. Analiza znalezisk wykazała, że reprezentacyjne obszary, takie jak dawna aula i dzisiejsza sala muzyczna na 2. piętrze, zostały zaakcentowane w bardzo mocnych kolorach, co było typowe dla ruchu "art deco". Ta oryginalna kolorystyka została ponownie wykorzystana w sali muzycznej. Elementy wystroju wnętrz z okresu budowy zostały odnowione i ponownie wykorzystane. Powstały w ten sposób nowy budynek szkolny zapewnia miejsce na sale lekcyjne i sale do zajęć, a także specjalistyczne sale do sztuk pięknych, muzyki, nauk przyrodniczych i nauk społecznych. Wszystkie sale lekcyjne i pomieszczenia specjalistyczne są wyposażone w najnowszą technologię i tablicę cyfrową.

Rok realizacji i ukończenia: od 2014 do jesieni 2016 r.

Niezwykłe środki:

• Odnowienie okien zgodnie z historycznym modelem w porozumieniu z Państwowym Urzędem Ochrony Zabytków.
• ETICS (zewnętrzny system izolacji termicznej) o małej grubości jako minimalna izolacja termiczna ścian zewnętrznych.
• Renowacja dachu, w tym izolacja dachu oraz rozbiórka i odnowienie otaczającego gzymsu
• Remont klatki schodowej w wieży schodowej
• Modernizacja konstrukcji i ochrony przeciwpożarowej

Dostępność: Budynek jest pozbawiony barier, dzięki czemu niektóre wejścia są dostępne na poziomie gruntu. Zainstalowano również windę i zbudowano toaletę dla osób niepełnosprawnych.

Koszty: Koszty budowy projektu wyniosły około 7 milionów euro.

Od jesieni 2016 r., po dwuletniej fazie budowy, w Leibniz-Gymnasium dostępna jest dobrowolna całodzienna szkoła budownictwa pasywnego.

Po częściowym wyburzeniu zabytkowej starej sali gimnastycznej z 1927 r., dobrowolna szkoła całodzienna (FGTS) została zbudowana w tym samym miejscu w Leibniz-Gymnasium i otwarta w 2016 roku.

Objętość konstrukcyjna: ok. 4 900 cbm
Powierzchnia użytkowa ok. 1 000 m kw.

Warunki ramowe określone przez Państwowy Urząd Ochrony Zabytków (LDA) zostały uwzględnione w nowym planowaniu. Oznaczało to zachowanie istotnych części tkanki budowlanej, takich jak budynek główny, a także historyczny efekt architektury miejskiej. Ponadto zachowano kubaturę (proporcje + wymiary) i połączenie ze starym budynkiem (arkadą) jako wspólną funkcję. Wzięto również pod uwagę koszty, ekonomię i zrównoważony rozwój, a budynek został zbudowany w solidnej konstrukcji. Masy betonowe są częściowo wykorzystywane jako masa termiczna. Okna z 3-szybowymi szybami termoizolacyjnymi zostały zainstalowane w wysoce izolowanej termicznie fasadzie nowej części budynku. Szczelność przegród zewnętrznych budynku została zweryfikowana w końcowej procedurze blower door. W celu promowania rozwoju budownictwa energooszczędnego na terenie szkoły, nowy budynek FGTS został zrealizowany jako budynek pasywny, podobnie jak budynek główny. Dzięki dobrej izolacji, osiąga on komfortowe temperatury wewnętrzne wyłącznie poprzez pasywne wykorzystanie dostępnej energii (np. ze słońca, ludzi, urządzeń elektrycznych) i dlatego może w dużej mierze obejść się bez oddzielnego systemu ogrzewania. Ogrzewanie jest dostarczane poprzez połączenie z istniejącym węzłem cieplnym w starym budynku. Zasadniczo pomieszczenia są ogrzewane wyłącznie przez system wentylacji. Koncepcja pomieszczeń obejmuje stołówkę i kuchnię, strefy aktywności, bibliotekę, strefy ciszy i stanowiska pracy z mediami.

Rok realizacji i ukończenia: jesień 2014 - jesień 2016

Dostępność: Budynek jest pozbawiony barier, dzięki czemu wejścia są dostępne na poziomie gruntu. Zainstalowano również windę i zbudowano toaletę dla osób niepełnosprawnych.

Koszty: Koszty budowy projektu wyniosły około 4,3 miliona euro.

Po trzyletniej fazie budowy, od 2014 roku Leibniz-Gymnasium może korzystać z rozbudowy szkoły w stylu domu pasywnego.

Główny budynek z halą sportową został zbudowany jako pierwszy środek mający na celu konsolidację terenu i został oddany do użytku w 2014 roku.

Objętość konstrukcji: około 25 500 metrów sześciennych

Powierzchnia użytkowa ok. 3 800 metrów kwadratowych

w tym sala gimnastyczna ok. 990 metrów kwadratowych

Budynek jest podzielony na trzy różne jednostki użytkowe:

Budynek szkoły ma formę zwartego 5-piętrowego bloku, który jest zorganizowany na dwóch równych poziomach. Trzykondygnacyjne skrzydło administracyjne przy Römerstrasse, które jest przesunięte pod względem wysokości, stanowi przejście do sąsiednich budynków po przeciwnej stronie ulicy. Po stronie południowej znajduje się hala sportowa z trzema boiskami, która może być również wykorzystywana jako miejsce spotkań i której płaski dach służy jako przedłużenie terenu szkolnego. Budynek ma solidną konstrukcję. Masy betonowe są częściowo wykorzystywane jako masa termoizolacyjna (np. sufity w klasach). W wysoce izolowanej termicznie fasadzie zainstalowano okna z 3-szybowymi szybami termoizolacyjnymi. Szczelność przegród zewnętrznych budynku została zweryfikowana w końcowej procedurze blower door. Budynek pasywny został zbudowany jako koncepcja energetyczna. Dzięki dobrej izolacji, może osiągnąć komfortowe temperatury wewnętrzne wyłącznie poprzez pasywne wykorzystanie dostępnej energii (np. ze słońca, ludzi, urządzeń elektrycznych) i dlatego może w dużej mierze radzić sobie bez oddzielnego ogrzewania. Ogrzewanie jest zapewniane przez wcześniej niewykorzystane ciepło wylotowe ze starego budynku. Zasadniczo pomieszczenia są ogrzewane wyłącznie przez system wentylacji, z wyjątkiem pryszniców/szatni i strefy wejściowej na parterze, gdzie zainstalowano ogrzewanie podłogowe. System wentylacji reguluje temperaturę w pomieszczeniach i sprawdza jakość powietrza w pomieszczeniach i jest odpowiednio sterowany automatycznie. Wszystkie sale lekcyjne i pomieszczenia specjalistyczne są wyposażone w najnowszą technologię i tablicę cyfrową.

Rok realizacji i ukończenia: 2011 do jesieni 2013 r.

Dostępność: Budynek jest pozbawiony barier, dzięki czemu wejścia są dostępne na poziomie gruntu. Zainstalowano również windę i zbudowano toaletę dla osób niepełnosprawnych.

Koszty: Koszty budowy projektu wyniosły około 9,8 miliona euro.